22 Temmuz 2012 Pazar

Ankara Günlükleri (3)

ODTU'lü olmak bu memlekette başıma gelebilecek en iyi ikinci şey.
Birincisi, kimse kusura bakmasın: lisem.

ODTU'de tanıdım kendimi, orda öğrendim dünyayı sorgulamayı;
Bilgiyi filtre edebilmeyi, yeni girdileri süzebilmeyi,
kendi bünyeme dahil edebilmeyi,
her öğrendiğim yeni şeyle her gün yeni birisi olabilmeyi...
Öğrenmeye aç olmayı;
doğru bildiğim yolda yalnız yürümeyi;
dünya insanı olmayı, evreni bütünüyle kavramayı;
herşeyin insanlara dair olduğunu bilip hiçbirşeye şaşırmamayı....

ODTU'de öğrendim.

Ve 10 yıl sonra bir pazar günü ODTU'ye keyif yapmaya geldim.
Pelin'im de yanımdaydı, Alfa'm da...
Geldik, Sun Shine'a kurulduk. Kahvaltıya ODTU'deyiz...
ODTU'de tatildeyiz.. ODTU Tatil köyünde...
İnanamıyorum buralar neye dönüşmüş böyle!! Bizim zamanımızda böyle miydi?
Bildiğin öğrenci kafetaryasıydı, ama şimdi, işler büyümüş, yemekler değişmiş, güzelleşmiş, personel artmış...
Yola yakın bir yere yerleştik Pelin'imle. Başladık sohbete...

Doyamadığım kadınlar

Doyamadığım kadınlar var benim.
Onunlayken zaman akmasın dursun istediğim...
Her hali güzel, biricik arkadaşım Pelin'im bu kadınlarımdan...
Hiç yaşlanmayan, yıllar geçtikçe güzelleşen, güçlenen, hayatı özümsemiş, "tecrübeyle sabit" dedikleri türden bilgiler edinmiş, ne istediğini bilen, yaşam haritasını çizerken ona yön verebilen kadınlardan...
Eski dostlar böyle birşey, kaldığımız yerden tam hız devam...
7. vitese taksak o bile yetmez, bize zaman yetmez, konularımız asla bitmez. Sun Shine 3 kez doldu boşaldı biz yerimizden kıpırdamadık, gözlerimizi kırpmadık...

Birbirimize doymaya çalıştık...
Doyamadık...

EURO 2012 İtalya-İspanya

Akşam maça yine Ankara'dayız.
Ama maçı izleyecek yer bulamıyoruz. Bilkent'in içindeki Ankuva'da yaz akşamı hayat yok.
O kadar güzel yerler, mekanlar var, böyle önemli bir maçı veren bir tek yer yok.
Avrupa'da olsa dedik, her yer dolup tasar, boyle bir meydan da boş kalmaz. Yer bulamadık.
Kalktık Ankra merkeze indik. Arkadaşları rezervasyon yaptırmış.
North Shields bilir bu işi dedik teslim ettik kendimizi...
Bayıldığım şeylerden birisi; tek bir tabak alıp beraber yemek...
Orda da öyle yaptık.
Samimiyet göstergelerinden biridir değil mi, yakın olduğunuz birinin tabağından yemek, hesapsızca sormadan bir lokma bişey almak?
Ahhh ne tatlıdır o lokma...
İşte tek bir tabak alıp paylaşmak ondan da keyifli...
Bira sevmem ben, içmem.
Ama sevdiğiniz birinin bardağından içilen biranın tadı bile bambaşka...

Şampanyaya denk...

Ankara Gunlukleri (1)
Ankara Gunlukleri (2)
Ankara Gunlukleri (3)




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder